ویتگنشتاین را باید از نانوشته هایش فهمید!
زمان تقریبی مطالعه: ۲ دقیقه بخشی از کتاب «ویتگنشتاین در تبعید»* را خواندم. «تبعید» در اینجا استعاره‌ای است برای وضعیت ویتگنشتاین و فلسفۀ او. وقتی فرگه، راسل و مور «تراکتاتوس» را نمی‌فهمند آیا می‌‌توان امیدوار بود که کس دیگری او را بفهمد؟ آنها که از بزرگترین فیلسوفان زمانه و در نقش استادان و سپس همکاران او بودند. آیا مسئله چنانکه فرگه و راسل به او گوشزد کرده بودند به سبک نوشتن گزین‌گویانه او برمی‌گشت؟ یا علتی اساسی‌‌تر در میان است؟ به زعم جیمز سی. کلاگ ظاهرا این دغدغۀ عدم درک یا سوءدرک آن فیلسوف همچنان به قوت خود باقیست. آیا ممکن است علت این باشد…
