«تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید / تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز – کی یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر / که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز» مولوی