خودم را
گُم کرده بودم
تا اینکه
دوستی
با سرچ در گوگل
مرا
پیدا کرد
تهران-سه شنبه-۲۳ خرداد ۱۴۰۲
به این مطلب چه امتیازی می‌دهید؟
[۰ از ۰ رای ]
آخرین دیدگاه‌ها
- موسی توماج در دکتر شرفی؛ استادی که تجسم تربیت و اخلاق بود
- علی در دکتر شرفی؛ استادی که تجسم تربیت و اخلاق بود
- نوشته‌های شما | آدمها، کارها، لینکها - شاهین کلانتری در آیا هرآنچه ما را نکشد، قویترمان خواهد ساخت؟
- موسی توماج در شاجان؛ هنرمند گُمنام و کاشف زیباییِ چیزهای معمولی
- حمید در شاجان؛ هنرمند گُمنام و کاشف زیباییِ چیزهای معمولی
- موسی توماج در روزی که از سر راه خود کنار رفتم
- بهنام فلاح در روزی که از سر راه خود کنار رفتم
- موسی توماج در ماه و ماهیا و معنای زندگی
- فاطمه نوروزی در ماه و ماهیا و معنای زندگی
- موسی توماج در فلسفه حماقت لودویگ ویتگنشتاین
-
آخرین نوشته‌ها
- در رثای مرگ نویسندۀ صحرا شاه محمد یلقی
- حکمت صحرا در زندگی عشایری ترکمن‌ها: فتح بابی بر حکمت‌شناسی قومی
- گُمگشتی
- فقدان عقل در شاهنامه فردوسی ؛ از نقدهای ابراهیم گلستان و احمد شاملو تا روایت نظامی عروضی
- ترس از زنان و نفی زندگی در «رفیق اعلی»
- خوانشی از شعر «دوقماچی قیز» اثر استاد ستار سوقی
- معرفی کتاب قهرمانان گمنام صحرا (نوشته هایی درباره ترکمن صحرا)
- در محفل گفت‌وگوی چهار ستون شعر نو
- لوازم بالندگی و پایندگی «ترکمن دیار»
- آیا هرآنچه ما را نکشد، قویترمان خواهد ساخت؟
برچسب‌ها
احمد شاملو استاد شرفی امرسون امیلی دیکنسون انسانیت بازی دایرۀ وجود بدبخت تبعید تراکتاتوس تربیت اسلامی ترکمن صحرا تفکر تکنولوژی جنون خوشبخت داستانک دانشگاه تهران درخت درختان درختکاری دقت دکتر شرفی سلبریتی شعر عادت عشق عکس غروب صحرا فلسفه فناوری محیط زیست محیط زیست شهری مصطفی ملکیان نامه نامه‌نگاری نبوغ نظم نوشتن دلی نوشتن گوگلی هنرمند ویتگنشتاین کارمند نمونه کریستین بوبن کودک گوگلدستهها
